Kohët e fundit, kam biseduar me disa gra që mendojnë se jane duke u perplasur ne një mur në martesën e tyre. Këto gra do thonë se kanë një martesë te lekundur mes marrëdhënies që burri i tyre ka me nënën e tij.
Këto gra ndihen të shtyra mënjanë sa herë që vjehrra e tyre është pranë, sepse burri i tyre i vendos nevojat, dëshirat dhe opinionet e nënës së tij përpara atyre të gruas së tij. Vjehrra e tyre kritikon se si ata mbajnë shtëpinë, vishen, disiplinojnë fëmijët dhe priren për nevojat e burrit të tyre. Këto gra duan të kenë një marrëdhënie të mirë mes tyre, por nuk ndihen të pranuara prej saj. Në vend të një marrëdhënieje të shëndetshme, mbështetëse, ato kanë një marrëdhënie negative, konfliktuale ku të dyja gratë ndjehen të kërcënuara nga tjetra
Si çift i martuar, ne duhet të bëjmë gjithçka që mundemi për të treguar dashuri dhe respekt dhe për të ruajtur paqen me familjet tona, por kjo nuk duhet të jetë kurrë në kurriz të martesës sonë. Prindërit tanë duhet të kuptojnë se nuk është vendi i tyre të na qeverisin ne martesën tonë. Ne kemi nevojë për mbështetjen dhe inkurajimin e tyre dhe mirëpresim mençurinë e tyre kur e kërkojmë. Por, ata duhet të na respektojnë ne, bashkëshortin, martesën dhe privatësinë tonë.
Burra, ju mund të bëni të njëjtat biseda me gruan tuaj ashtu si dhe me nene. Duhet te jeni me te hapur.
Djema, kjo është një çështje e madhe që duhet trajtuar menjëherë. Ju duhet ta doni gruan tuaj aq sa për të mbrojtur martesën tuaj … edhe për nënën tuaj.
1. Gruaja juaj nuk duhet të ndihet sikur duhet të konkurrojë me nënën tuaj për dashurinë, respektin dhe lumturin tuaj.
Ju mund të keni një martesë të shkëlqyer DHE një marrëdhënie të shkëlqyer me nënën tuaj, por martesa juaj duhet të jetë e para. Përveç kësaj, lloji i dashurisë që ndjeni për gruan tuaj është një lloj dashurie ndryshe nga ajo që ndjeni për nënën tuaj. Ju mund t’i doni ata të dy, por duhet të kujdeseni për nevojat e gruas suaj përpara se të kujdeseni për nevojat e nënës suaj. Pa përjashtime.
2. Kur martohemi, marrëdhënia jonë me prindërit duhet të ndryshojë.
Kur martohemi, besnikëria jonë e parë i përket Zotit, pastaj bashkëshortit tonë, pastaj fëmijëve tanë (nëse i kemi) dhe më pas prindërve tanë. Kjo nuk është diçka që kam menduar. Kështu e krijoi Perëndia martesën. Zanafilla 2:24 thotë,
“Prandaj njeriu lë babanë dhe nënën e tij dhe bashkohet me gruan e tij dhe ata bëhen një mish i vetëm.”
Për më shumë rreth kësaj, lexoni “Burri im nuk më kompleton dhe do t’ju them pse” duke klikuar këtu.
3. Uniteti është një domosdoshmëri në martesë .
Dy nuk mund të bëhen një nëse nuk jemi të bashkuar. Kjo do të thotë që burri dhe gruaja janë në të njëjtën faqe dhe lëvizin në të njëjtin drejtim… fizikisht, emocionalisht dhe shpirtërisht. Kjo nuk mund të ndodhë kur një bashkëshort mendon se duke dashur gruan e tij do ta pengojë disi të dashurojë dhe të respektojë nënën e tij. Të duash nënën tënde dhe të duash gruan tënde janë dy përvoja krejtësisht të ndryshme.
Burra, nëna juaj është pjesë e juaja. Ajo të rriti dhe ishte gruaja e parë që të donte dhe do të të dojë përgjithmonë, por AJO NUK ËSHTË GRUAJA JUAJ. Ajo mund ta ketë të vështirë të heqë dorë, por ajo duhet të heqë dorë nga kontrolli për hir të martesës suaj. Dhe, ju duhet t’ia tregoni butësisht, por drejtpërdrejt asaj këtë të vërtetë jetike.
Nëna jote do të jetë gjithmonë nëna jote, dhe ti do të jesh gjithmonë djali i saj. Asgjë nuk mund ta ndryshojë atë. Por, gruaja juaj meriton përkushtimin tuaj të plotë. Je zotuar ta duash, ta mbrosh, t’i shërbesh dhe madje të japësh edhe jetën tënde për të. Kjo është një lloj tjetër dashurie – një dashuri që mund të përjetohet vetëm kur i ofrojmë zemrën tonë të plotë bashkëshortit/es.
